PODIUMPLAATS OP MIJN EERSTE WEDSTRIJD
Evie Snoeckx
Triathlon, liefde op het eerste gezicht
Mijn naam is Evie Snoeckx, 43 jaar en personal coach bij Functional Body. Sinds jaar en dag ben ik gepassioneerd bezig met sport, voeding en het menselijke lichaam. De hoeksteen van mijn eigen sportieve activiteit is krachttraining. Tijdens de zomer kruip ik al wel eens op de mountainbike, voor de fun en de uitdaging.
Afgelopen mei was ik aanwezig op de triathlon van een vriend. Hij deed een halve Ironman in Barcelona, een stevige uitdaging die hij met verve tot een goed einde bracht.
Zowel de aanloop naar deze race als mijn beleving op de wedstrijddag zelf waren erg inspirerend. Wat een prachtige sport is triathlon!?
Al snel begon het te kriebelen. “Wat een speciaal gevoel moet het geven om zo’n wedstrijd tot een goed einde te brengen?”, dacht ik bij mezelf. Ik deed wat onderzoek en leerde dat een sprinttriathlon een goede ingang in de sport betekende: 500 meter zwemmen, gevolgd door 20 kilometer fietsen en afsluitend 5 kilometer lopen. Tezelfdertijd kwam er ook twijfel. Niet zozeer voor bike en run, dat moest mits de juiste voorbereiding zeker haalbaar zijn. Het was het zwemmen dat me zorgen baarde. Ik kon namelijk nog geen 25 meter crawl zwemmen! Laat staan 500 meter…
Een trainingsschema afgestemd op mijn druk professioneel leven
Gedreven door mijn nieuwsgierigheid nam ik contact op met Jens Roegiers, full time triathlon coach bij All Out Triathlon Coaching en zelf ook een succesvol triathleet. Hij verzekerde me dat mijn doelstelling haalbaar was als we enkele individuele zwemlessen konden prikken en voldoende oefentijd inbouwden.
De aanpak van All Out sprak aan: de persoonlijke individuele begeleiding hield rekening met mijn drukke professionele leven als zelfstandige. Tezelfdertijd was de trainingsmethodiek wetenschappelijk onderbouwd. Ik zou een inspanningstest afleggen als basis van de trainingsschema’s. De communicatie zou ook voornamelijk digitaal verlopen, perfect gezien mijn propvolle werkschema en de fysieke afstand tussen mijn woonplaats en die van coach Jens.
Ik hoefde niet veel langer te twijfelen: ik ging starten met triathlon!
Jens en ik bespraken mijn beschikbare tijd en het daaruit voortvloeiende trainingsvolume dat ik zou aankunnen. We tikten af op 4 “essentiële” trainingen per week, aangevuld met 2 optionele sessies die ik kon uitvoeren als ik tijd, zin en energie over had. Jens voerde de schema’s in in het digitale platform TrainingPeaks, waar hij nadien ook mijn trainingsdata kon bekijken. Superhandig!
Concreet doel voor ogen
We prikten ook een doel: de eerste wedstrijd die ik zou aanpakken. We opteerden voor de sprinttriathlon in Maastricht, een snelle toegankelijke wedstrijd in het centrum van een mooie historische stad. Het vastleggen van dit moment was een enorme motivator! Ik wist nu heel goed waar ik voor ging trainen.
Hoewel het niet essentieel was voor een goed gestructureerd trainingsplan, deed ik toch een inspanningstest met Jens, zowel voor het lopen als het fietsen. Op basis hiervan konden gedetailleerde trainingszones worden bepaald. Het werd ook al snel duidelijk dat ik enorm hard moest werken aan de basis: dat betekende heel wat rustige fietstochten en duurlopen, aan een erg lage intensiteit. Dat was even wennen, maar wierp al snel z’n vruchten af! Deze tragere sessies werden aangevuld met wat pittiger werk, de zogenaamde intervals of tempo trainingen. De variatie zorgde ervoor dat de trainingsarbeid nooit saai of monotoon werd.
De grootste uitdaging bleek echter het zwemmen. Coach Jens gaf me 5 intensieve zwemlessen. Die waren zéér lastig en soms ook frustrerend, maar mijn progressie was spectaculair. Een goede 3 maanden trainen en ik was in staat 500 meter onafgebroken te zwemmen met een degelijke, ontspannen techniek! Dat voelde geweldig.
Het moment van de waarheid: de race
Op 3 augustus was het dan zover, mijn eerste sprinttriathlon in Maastricht! De wedstrijd in Maastricht was een “Ironman-branded” race en werd dus georganiseerd door het grootste triathlonmerk ter wereld. En dat was eraan te zien! Een “expo” waar diverse merken hun waren ten toon spreiden, een coole Ironman transitiezak als inschrijvingsgeschenk, tattoos met je startnummer die je op je benen en armen kon aanbrengen, … Erg cool en indrukwekkend allemaal!
Om 14h ging de wedstrijd van start. Ik was bloednerveus, vooral voor het zwemonderdeel. Gelukkig waren er de kalmerende woorden van coach Jens, de steun van mijn teamgenoten en de aanmoedigingen van heel wat vrienden die naar Maastricht waren afgezakt.
3, 2, 1 … go!
Ik dook in de Maas en was bezig aan mijn eerste triathlon! Het zwemmen ging zoals verwacht vrij moeizaam. Een wedstrijd is toch nog iets anders dan een training! Ik schakelde af en toe voor korte stukken over op schoolslag om me goed te oriënteren en wat extra zuurstof binnen te nemen. Ik werkte het zwemonderdeel uiteindelijk vrij behoorlijk af. Zalig! Het genieten kon nu echt beginnen.
Ik nam mijn tijd tijdens de eerste transitiezone. Enkele minuten later was ik onderweg voor een leuk fietsonderdeel. Ik kon heel wat plaatsen goedmaken op een best uitdagend parcours.
Ik vatte het looponderdeel aan met nog heel wat energie in de tank. Opnieuw kon ik best wat dames inhalen op de lange lus langs de Maas. In het stadscentrum van Maastricht liep het echter mis. De bewegwijzering in de drukke straten was ondermaats, waardoor ik op een bepaald moment een verkeerde afslag nam. En ik was niet de enige! Samen met enkele andere dames bevond ik me opeens in niemandsland. We keken even rond, oriënteerden ons op de hevige muziek die aan de finish werd afgespeeld en konden op die manier opnieuw het parcours bereiken. We verloren hier zeker enkele minuten, erg jammer en frustrerend!
Ik bereikte de finish hierdoor dan ook met een gemengd gevoel. Het competitiebeest in mezelf was behoorlijk geïrriteerd door onze foutieve afslag. Tezelfdertijd was ik supergelukkig: ik legde mijn eerste sprinttriathlon met verve af! Een geweldig gevoel.
De kers op de taart volgde tijdens de podiumceremonie. Een All Out teamgenoot viel helaas nipt naast het podium. Ik was me intussen aan het voorbereiden om mijn fiets in de wisselzone te gaan ophalen en richting huis terug te keren, toen opeens de speaker aankondigde… Dames Age Group 40 – 44, 3de plaats voor … Evie Snoeckx!
Het duurde letterlijk een minuut voor dit doordrong. Podium in mijn eerste race? Zelfs met die minuten verlies? Dat kon toch niet? Maar het was wel zo. Ik had het blijkbaar echt wel erg goed gedaan! Ik haastte me naar het podium en nam mijn trofee in ontvangst. Een emotioneel moment dat ik nooit zal vergeten!
Ik ben een triathleet
Ik kijk met enorm veel voldoening terug op mijn eerste 4 maanden in begeleiding en mijn eerste wedstrijd. Het proces om naar zo’n doel toe te werken is uitdagend maar enorm motiverend. En de wedstrijd geeft je een onbeschrijflijk gevoel, dat weken in je kleren blijft hangen.
Het smaakt naar meer! Ik ga mijn zwemtechniek tijdens de winter hard proberen bijschaven en de conditie blijven onderhouden onder begeleiding van Jens. Wie weet zit er dan volgend jaar wel een kwarttriathlon in? En het jaar daarop een halve Ironman? En wie weet ooit het ultieme: een volledige Ironman? Nog heel ver van mijn bed maar ik droom er alvast bijna iedere dag van.
Ik ben een triathleet. En dat zal de komende jaren niet veranderen.
DEEL DIT ARTIKEL
LEES OOK DEZE BLOGS
Benieuwd hoe wij jou kunnen helpen?
Mail ons jouw verhaal en we bespreken tijdens een intakegesprek hoe we jouw ultieme droom kunnen bereiken.
